معنی عدل گستری - جستجوی لغت در جدول جو

عدل گستری

لغت نامه دهخدا

عادل، آنکه رفتارش توام با عدل و داد است، دادگر

(دی دَ /دِ)

دادگستر. که بسط عدل و داد دهد. عادل:
تخم اقبال در زمین بقا
بانوی عدل گستر افشانده ست.
خاقانی.
امثلۀ قضا بر موجب رضای او موشح برأی انور ملک پرور عدل گستر. (سندبادنامه ص 274)

لغت نامه دهخدا

عدل عسکری

(عَ کَ)

حسن بن رشیق عدل عسکری، مکنی به ابومحمد. محدث و از اهالی عسکر مصر بود. از نسائی و یموت بن مزرع روایت کرد و دارقطنی از وی روایت دارد. تولد وی در چهارم صفر سال 383 ه. ق. روی داد. (از اللباب فی تهذیب الانساب). و رجوع به معجم البلدان ذیل مادۀ عسکر مصر شود

حسن بن رشیق عدل عسکری، مکنی به ابومحمد. محدث و از اهالی عسکر مصر بود. از نسائی و یموت بن مزرع روایت کرد و دارقطنی از وی روایت دارد. تولد وی در چهارم صفر سال 383 هَ. ق. روی داد. (از اللباب فی تهذیب الانساب). و رجوع به معجم البلدان ذیل مادۀ عسکر مصر شود

لغت نامه دهخدا

مدح گستری

(مَ گُ تَ)

مداحی. ستایش: بی شائبۀ تکلف و سخنوری و غایلۀ تصلف و مدح گستری. (حبیب السیر ج 3 ص 322)

لغت نامه دهخدا

عدل گستر

داد گستر عدل گستری. عمل عدل گستر دادگستری عدالت

فرهنگ لغت هوشیار

معنی عدل گستری - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما